Thomas Stearns Elliot i William Butler Yeats - poezje

 Tym razem chciałbym zachęcić czytelnika do sięgnięcia po dwa tomiki poezji. Wydane pięknie w podobnej szacie graficznej, stanowiącej jak chciał zapewne wydawca, swoisty dyptyk. Na oba tomiki składają się utwory dwóch noblistów, których dzieła stanowią przełom w literaturze światowej. Wstępem opatrzył je inny noblista Czesław Miłosz. Oba poematy należą do kanonu literatury współczesnej.
    Pierwszy z nich to „Ziemia Jałowa” Thomasa Stearnsa Eliota. Pisana przez autora z pewnym humorem, zawiera charakterystykę cywilizacji Zachodu. Jej ocena według Eliota jawi się pesymistycznie. W dużym uproszczeniu można powiedzieć, że autor porównał cywilizację zachodnią do pustynnej ziemi, gdzie nie ma miejsca na powstawanie nowych wartości. Jedynie co pozostaje współczesnemu człowiekowi Zachodu, to oglądanie się na minione wieki i tam upatrywanie inspiracji dla siebie. Dlatego też Eliot został anglo-katolikiem.
    Na tomik Williama Butlera Yeatsa składają się dwa poematy: „Odjazd do Bizancjum” i „Wieża”. W pierwszym z nich wyrażony zostaje kult sztuki. Sztuka uosobiona jest jako niewzruszone Bizancjum. To do sztuki Yeats adresuje swój poemat i wierzy, że będzie trwała, jak niegdyś cesarstwo, bo jest przekonany, że dzięki niej człowiek nie poddaje się rozpaczy.
całą rodzinę.
    Drugi z poematów jest refleksją na temat miejsca, w jakim poeta zamieszkał, czyli wieży. Przewija się tutaj korowód barwnych postaci. Podkreślone zostają ich niezwykłe cechy, wzajemne relacje i wpływ, jaki mieszkańcy tej okolicy mieli na siebie.

R.Z.