David Foster Wallace - Krótkie wywiady z paskudnymi ludźmi

Książka „Krótkie wywiady z paskudnymi ludźmi” ma status kultowej w świecie literatury anglosaskiej. Dzieje się tak dlatego, że autor David Foster Wallace odwołuje się swoim stylem do powieści postmodernistycznej, nie popadając przy tym w schemat i rozwijając jej formułę. Wallace opisuje człowieka przełomu wieków. Czyni to jak gdyby miast pióra posiadał skalpel. Nie robi jednak krzywdy nikomu, ponieważ jest profesjonalistą. Lektura może okazać się bolesna, gdyż pojawiające się w powieści sytuacje i towarzyszące im emocje, uczucia sprowadzone zostają do wspólnego mianownika. Są nam bliskie, a opisy wyjątkowo sugestywne, barwne i obszerne.
Truizmem jest twierdzić że więcej łączy ludzką wspólnotę niż dzieli. Bo kiedy odczuwamy jakieś oryginalne natręctwo, gdzieś na drugim końcu świata jest druga osoba, ta kochana osoba, która również przeżywa to samo natręctwo. Grunt to się odnaleźć.

Kategoria paskudności, czy też zapaskudzenia, byłaby więc czymś, co odróżnia ludzi od siebie. Być może gdyby Wallace żył w epoce baroku (a z pewnością w epoce baroku pisał niejeden Wallace) byłaby mowa o grzeszności. Ale my dzisiaj mamy psychologię, psychoterapię, psychoanalizę, psychowiwisekcję i wiele innych słusznych pojęć, które niczego nam nie ułatwiają, ale z pewnością są użyteczne. Za to pomóc może nam lektura  książki. Książki jednak zabawnej i odważnej.

R.Z.